الوِداع ماہِ رَمَضانُ المُبارَک

 

رمضان دِیاں رَمزاں نُوں، جہڑا جان گیا، اَوہ مُسلمان گیا

جِنھے قدر نہ کِیتی روزے دی، اَوہ دُنیا تُوں بے اِیمان گیا

روزہ یار بنے گا وِچ قَبر، روزہ ڈھال بنے گا روزِ حَشَر

جہڑا بُھک پیاس نہ سَہہ پایا، اَوہ دوزخ وَل نادان گیا

رَمضان حَیاتی دا سرمایہ اے، سوھنے پاک نبی فرمایا اے

سارا سال روزے رَکھدا اَوہ، جِہدا روزے وَل دِھیان گیا

سحری کھان دا ثواب ھَوندا، افطاری دا بےحساب ھَوندا

مِینْہ چَوکھا وَسدا رَحمت دا، دے کے بَخشِش دا سامان گیا

رَبّ رَوزے نال پاک کَردا اے، بندہ گُناہ کَرَن تُوں ڈَردا اے

دوزَخ دی آزادی دا لے کے پروانہ، راہ جَنّت دی اِنسان گیا

میرے بعد چَنگے کَم چَھڈنا نَئِیں، کِینہ دِل وِچ رکھنا نَئِیں

ساجن ایہہ مہمان ساڈا، دے کے حَرام حَلال دی پَہچان گیا

عبدالرؤف ساجن